Wiara czyni cuda ;*

chcesz rap tworzyć i dissować
ludziom chcesz się przypodobać
rym układasz na swych bliskich
sprzedasz się za butle whisky
nie uważasz, że przeginasz
że ze złymi tu zaczynasz
może ktoś tu słowem swoim 
twoim słowom przypierdoli
nie ty jedna masz tu talent
nie ty jedna wenę masz
kiedy tekstem ci dowalę
posmutnieje twoja twarz
kręcisz wszystkich dookoła
myślisz, że to fajna sprawa
jedna noc na wyzwolenia
potem w planach jest warszawa
już za tobą nie nadążam
nie wiem kto w twym sercu jest
kto krok w krok z tobą podąża
a kto tutaj jest nie fair
przyjechałaś tu z daleka
chociaż nie tu jest twój świat
czy w Piotrkowie cię coś czeka ?
czy w Piotrkowie przyszłość masz ?
mogłabym to publikować
żeby każdy poznał prawdę
mogłabym cię tym zszokować 
jeszcze kiedyś ci wygarnę .

to przykre, jak w jednej chwili można zmarnować długi czas przygotowań i ciężkich treningów tylko dlatego, że ktos boi się lepszych od siebie . W głowie mi się nie mieści jak można dawać tak okropny przykład sprawując ważne stanowisko w instytucji państwowej jaką jest Straż Pożarna . Jedna z najlepszyn drużyn kobiecych w Polsce nie zostaje dopuszczona do zawodów na szczeblu wojewódźkim, gdzie powinna bronić tytułu mistrza . A dlaczego .? Ponieważ regulamin dopuszcza start zawodniczek, które ukończyły 16 lat . 2 zawodniczki OSP Rozprza kończą 16 lat, lecz 2 i 3 dni później - nie zostają więc dopuszczone do zawodów . Nie było by tak wielkiego oburzenia z naszej strony gdyby nie fakt, iż regulamin na te zawody został zmieniony w sposób godny pożałowania, np. łączenie linii ssawnej może odbywać się na ziemi ( do tej pory za tak wykonane podłączenie przyznawano 10 pkt karnych  ) , mało tego,  podczas ćwiczenia bojowego dopuszcza się start w dresach i obuwiu sportowym . Podczas innych zawodów rolę mechanika w drużynie kobiecej pełni kobieta, a nie jak w przypadku zawodów organizowanych w Zgierzu - mężczyzna .  Widać więc, że regulamin został przerobiony masakrycznie . Czemu zatem nie mozna dopuścić 2 młodszych ( zaledwie o 3 dni ) zawodniczeki ? Świadczy to tylko o wielkim poczuciu zagrożenia, jakie wywołuje moja drużyna u przeciwników . Żadna polska straż nie może pochwalić się takimi osiągnięciami jak Rozprza . Inne drużyny boli fakt, że gdyby kobiety z OSP Rozprza startowały razem z sekcją męską liczyłyby sie w pierwszej trójce. Będąc jeszcze w młodziezowej drużynie pożarniczej gdzie pełniłam funkcję dowódcy zdobyłyśmy vice mistrzostwo Polski, oraz ustanowiłyśmy rekord kraju w ćwiczeniu bojowym (45s), którego do dzisiaj nie jest w stanie pobić żadna z drużyn . Czemu więc zamyka nam się drogę do zwycięstwa ? Czy w taki sposób docenia sie pracę i poświęcenie innych ? Mam nadzieję, że druzyna, która wygra sobotnie zawody bedzie godnie reprezentować nasze wojewódźtwo na zawodach krajowych . A my spokojnie przygotujemy sie do występu za rok, gdzie udowodnimy organizatorom jak wielki błąd popełnili w roku 2010 . 

` Cudownie jest czuć słońce na skórze kiedy patrzy się w niebo ` - pomyślała Jenny leżąc bez ruchu na łące w ciepłe, lipcowe popołudnie. Skubiąc delikatnie źdźbła trawy nuciła jedną z jego ulubionych piosenek. Słuchał jej za każdym razem kiedy jechali  samochodem lub kiedy przygotowywał dla niej śniadanie. Potem przynosił je do łóżka i podawał prosto do ust. Nigdy nie była bardziej szczęśliwa. Przeleżała tak pół dnia robiąc `nic`. Kiedy zaczęło się ściemniać wróciła do domu, rozpaliło ogień w kominku i wtuliła się w ciepłe ramiona Nicka.

- Kochanie gdzie ty się podziewałaś cały dzień, tęskniłem za tobą?

- Hmm, załatwiałam bardzo ważną sprawę - uśmiechnęła się szeroko i pocałowała Nicka.

- A wiesz, że wczoraj widziałem takiego ślicznego motylka z różowymi skrzydełkami i zielonym ogonem? Leciał w moją stronę, a oczy na jego skrzydełkach do mnie mrugały - powiedział Kamilek słodko się przy tym uśmiechając. Zawsze, kiedy opowiada o motylach czy innych latających zwierzątkach ma takie radosne oczy. Jakby w tym momencie nie istniało nic innego. Ahh, wyobraźnia. Jak często brakuje jej w naszym, dorosłym świecie. Nie potrafimy tak jak małe dzieci zwrócić uwagi na szczegóły, pokolorować je trochę i ożywić w swoich opowiadaniach.

Mam na imię Klaudia. Mam 19 lat, młodszego brata i zwariowane życie. Nie wiem jeszcze czego w nim szukam, jaką ścieżką chcę podąrzać. Wiem jednak, że tym, co we mnie siedzi muszę się z kimś podzielić. Opowiedzieć kawałek po kawałku moją przeszłość, teraźniejszość i planować przyszłość. Powoli, bez pośpiechu. Tak jak bez pośpiechu leci kolorowy motylek i puszcza oko w stronę Kamilka..

wiesz, czasem nie przeraża mnie świadomość tego, że nie mam wszystkiego, czego pragnę . Przeraża mnie to, że chcę mieć coś, o czym nawet nie powinnam myśleć, o czym nie powinnam marzyć . Dlaczego zawsze wszystko jest na odwrót - kochająć, chcę dażyć nienawiścią, lubiąc, zaczynam czuć coś więcej i niebezpiecznie się w to zagłębiam . Zatraca mi sie w głowie umowna granica . Już nawet sama nie wiem od czego ona mnie dzieli . Znajduję się w pewnego rodzaju wirze . Kręcę się bez sensu, bez celu . Nie wiem już co jest prawdą, a co dziecinną farsą . Nie wiem kto tak naprawdę jest po mojej stronie, kto chce mnie wspierac, trwać przy mnie na dobre i na złe, a kto dokopać z każdą nadarzającą się ku temu okazją . Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak w takim momencie jest ciężko . Jak trudno spojrzeć trzeźwo na to, co dzieje się wokoło Ciebie . To wszystko to jakiś mało zabawny żart . Ktoś bezkarnie gra ze mną w grę, których zasad nie potrafię pojąć i śmieje mi sie prosto w twarz . Lecz z każdym dniem, odstępem czasu pojawia się kontrolka ' level complete ' , a razem z nią nadzieja, że nastepny krok bedzie tym dobrym, że wybór, przed jakim stawia mnie los, będzie tym dobrym . Z każdym dniem trzymam za siebie kciuki, za siebie i za moje jutro .